«Στὶς ἀρχὲς τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνα μία οἰκογένεια χωρικῶν στὴν Εὔβοια ἀπέκτησε τὸ τέταρτό της παιδάκι, ἕνα γλυκὸ ἀγοράκι. Τὸ ὀνόμασαν Εὐάγγελο.
Ἐκείνη ἡ οἰκογένεια, ὅπως πολλὲς οἰκογένειες ἐκεῖνον τὸν καιρὸ στὴν Ἑλλάδα, ζοῦσε πολὺ φτωχικὰ καὶ ὁ πατέρας ἀναγκάστηκε νὰ ξενιτευτῇ γιὰ νὰ βρῇ δουλειά. Ἔτσι πῆγε στὸν Παναμᾶ, καὶ ἔπιασε δουλειὰ στὸ χτίσιμο τῆς διώρυγας. Ἂν καὶ δούλευε πολὺ σκληρά, τὰ χρήματα, ποὺ κατάφερνε νὰ στέλνῃ στὴν οἰκογένειά του, δὲν...»
Ἀπόσπαμα ἀπὸ τὰ «Μικρὰ καὶ Ὀρθόδοξα 58»
©Copyright Ἐκδόσεις Ποταμίτου
Διαβᾶστε τὴν συνέχεια στὸ «Μικρὸ καὶ Ὀρθόδοξο 58».