Συλλογή: ''ΤΟΥΡΚΙΚΑ'' (1)

Ἡ γλῶσσα ποὺ ἐπονομάζεται ''Τουρκικὴ'' εἶναι ἡ ἐπίσημη γλῶσσα τοῦ κράτους ποὺ διαδέχθηκε τὸ ἰσλαμικὸ Χαλιφάτο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἀπὸ τὶς 29 Ὀκτωβρίου 1923 τὸ κράτος αὐτὸ όνομάζεται Τουρκία καὶ ἡ γλῶσσα του ''Τουρκική''.

Μέχρι τὶς 31 Δεκεμβρίου 1928, ἡ ἐπονομαζόμενη σήμερα τουρκικὴ γλώσσα, χρησιμοποιοῦσε τὸ ἀραβικὸ ἀλφάβητο, προσαρμοσμένο φυσικὰ στὶς ίδιαιτερότητες τῆς γλώσσης αὐτῆς.

Ἀπὸ τὴν 1η Ἰανουαρίου 1929, ὁ ἱδρυτὴς τοῦ νέου κράτους, ὁ ἐπονομαζόμενος «πατέρας τῶν τούρκων», Κεμὰλ Μουσταφᾶς, ἀπαγόρευσε τὴν χρήση τῆς ἀραβικῆς γραφῆς. Κάτι παρόμοιο εἶχε γίνει μὲ τὴν χρήση τσῦ Κυριλλικοῦ ἀλφάβητου τὰ προηγούμενα χρόνια καὶ στὶς τὸτε νεοσύστατες τουρκικὲς σοβιετικὲς σοσιαλιστικὲς δημοκρατίες, Ἀζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Οὐζμπεκιστάν, Καζακστάν, Κιργκιζιστάν, ὅπως καὶ στὸ Ταταρστὰν τῆς Ρωσσίας.

Τὴν γλῶσσα αὐτή, μὲ τὴν νέα λατινικὴ γραφή της, τὸ νεοσύστατο τουρκικὸ κράτος ἐπέβαλλε, διὰ νόμου, νὰ χρησιμοποιοῦν ἀποκλειστικὰ οἱ διάφορες φυλὲς ποὺ κατοικοῦν σὲ ὅλη τὴν ἐπικράτεια τοῦ κράτους, τόσο στὴν Μικρὰ Ἀσία, ὅσο καὶ στὰ ἐδάφη τῆς Θράκης, ποὺ παρέμειναν στὴν δικαιοδοσία του, μετὰ τὴν κατάργηση τοῦ Χαλιφάτου τῆς Κωνσταντινουπόλεως. 

Τὴν μιλᾶνε περισσότεροι ἀπὸ 68 ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ὡς μητρικὴ τους γλῶσσα, ἐνῶ τὴν γνωρίζουν ὑποχρεωτικὰ καὶ διὰ νόμων ἐξίσου καλὰ ὅσο καὶ τὴν μητρικὴ τους ὅλοι οἱ κάτοικοι τοῦ ἐκ νέου ἰσλαμικοῦ κράτους τῆς Τουρκίας.

Χωρὶς ἰδιαίτερα μεγάλες δυσκολίες κατανοοῦν τὴν γλῶσσα αὐτὴ καὶ ἑκατὸ καὶ πλέον ἀκόμη ἑκατομμύρια ἀνθρώπων ποὺ μιλοῦν ἄλλες συγγενεῖς τουρκικὲς γλῶσσες, ἀπὸ τὴν Μολδαβία καὶ τὸ Ἀζερμπαϊτζἀν, ἔως τὴν Σιβηρία καὶ τὴν Κίνα.

Τὸ βιβλίο ἀπὸ τὴν πολὺ δημοφιλὴ σειρά τῶν Ἐκδόσεων Ποταμίτου: «Μικρὰ καὶ Ὀρθόδοξα», «Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ», ἀποτελεῖ τὸ πρῶτο «Ὀρθόδοξο Παιδικὸ Βιβλίο» στὰ Τουρκικὰ καὶ ἐκδόθηκε γιὰ τοὺς ὅλο καὶ περισσότερους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς μας, ποὺ ἀνακαλύπτουν τὴν Ἀλήθεια!  (Κατὰ Ἰωάννην ιδ´ϟ´)